Wielkopostne poetów rozważania...

,,Droga… Przy drodze drewniany krzyż. Idziemy tamtędy, a więc się zbliż. Spojrzyj w Chrystusa zbolałą twarz i brzemię własnych swych cierpień zważ. Rozważ, co cierpiał On, Człowiek – Bóg, i nie przeklinaj kamieni z dróg, którymi iść Ci rozkazał Pan, lecz idź z Chrystusem, by nie był sam.”/ Zofia Plate ,,Krzyż przy drodze”/

,,Gdy umierał na krzyżu cud się nie zdarzył żaden anioł nie pomógł deszcz nie obmył głowy piorun się zagapił gdzie indziej uderzył zaradna Matka Boska z cudem nie zdążyła wierzyć to znaczy ufać kiedy cudów nie ma cud chce jak najlepiej a utrudnia wiarę” / ks. Jan Twardowski ,,Gdy umierał na krzyżu”/

,, Niosę krzyż: niespełnionych nadziei, nieudanego życia, chorego serca czy wątroby, domu, gdzie w kącie czyha złość, dni podobnych do siebie jak krople wody i chciałbym to rzucić od zaraz, pozbyć się tego uwierającego balastu, chciałbym zacząć od nowa(…) Dlaczego Ty nie rzuciłeś swego krzyża na drodze, Chryste. Dlaczego nie zepchnąłeś go do rowu i nie uciekłeś. Przecież mogłeś… Teraz miałbym wytłumaczenie, aby porzucić własny.”/Ks. Wiesław Aleksander Niewęgłowski,,Krzyż”/

,,Dlaczego krzyż uśmiech rana głęboka Widzisz to takie proste kiedy się kocha”/ ks. Jan Twardowski ,,Dlaczego krzyż"/

„Nie cierpienie dla cierpienia nie krzyż dla krzyża nie piątek dla piątku nie po to aby pytać skąd i co dalej Wszystko to bez sensu. Za mało lecz po to by być z Tobą pobiec. Bać się i zostać skoro Ciebie bolało” / ks. Jan Twardowski ,,Z Tobą”/

,,Dziękuję, Panie, że na mojej drodze spotykam Weronikę, która mi twarz z potu obetrze chustą. W jej oczach jak lustro widzę swoje upadki; jej troska i litość każą się dźwignąć i nieść dalej ciężar- to ścięte Drzewo, które śmierć zwycięża, bo w Nim nadzieję zbawienia ukryto. Tłum gapiów za mną. Wokół coraz bardziej pusto. Dzień się nachyla i zapada ciemność. Idę powoli. Weronika z chustą i Tyś jest ze mną”/Ludmiła Marjańska ,,Spotkanie z Weroniką”/

Kilka słów o nadwrażliwości...

Highly Sensitive Person. Któż to taki ? Osoby wysoko wrażliwe stanowią w naszej populacji około 15-20%. Osobę nadwrażliwą można rozpoznać po głębokości przeżywania różnych doświadczeń, szybkiemu uleganiu przestymulowaniu (overstimulation), emocjonalnej reaktywności i bardzo dużej dozy empatii oraz wyczuleniu na subtelności. Wyżej wymienione cechy tworzą tzw. akronim DOES, za pomocą którego można zdiagnozować nadwrażliwość. Osoby wysoko wrażliwe często czują się inne od reszty społeczeństwa, ponieważ unikają typowych rozrywek, tłumów, głośnych dźwięków, intensywnych emocji i innych zbytnio stymulujących doznań. Może skutkować to niską samooceną i poczuciem niezrozumienia samego siebie. Tymczasem warto wiedzieć, że mamy właściwie do czynienia z darem, który pozwala nam na głębsze spojrzenie w rzeczywistość, zauważanie subtelności, których inni nie dostrzegają, a także - poprzez nad wyraz rozwiniętą empatię- lepsze zrozumienie drugiego człowieka. Warto zapoznać się z pojęciem nadwrażliwości i zastanowić się, czy przypadkiem nie należymy do tej elitarnej grupy osób ? Taka ,,samodiagnoza” pozwoli nam bardziej zrozumieć siebie i zadbać o swój komfort psychiczny. Osobom zainteresowanym tematem wyjątkowej wrażliwości polecam lektury: ,,Być nadwrażliwym i przetrwać”, ,,Wrażliwe dziecko”, ,,Pewne siebie i szczęśliwe dziecko”.

Rozważania na temat szczęścia...

Od czego zależy nasze szczęście? Spokój umysłu i szczęście nie zależą od czynników zewnętrznych. To, jak się czujemy, zależy od naszego wewnętrznego nastawienia. Wiara w to, jakoby coś zewnętrznego miało przynieść szczęście, jest jedynie iluzją. Pokazują to przykłady bogatych i pozornie spełnionych osób, które - pomimo sukcesów - wpadają w tarapaty uzależnień, depresji lub popełniają samobójstwa. W swoim słynnym dziele „Self Reliance” Emerson napisał, że „nic nie przyniesie ci zadowolenia, jeśli nie postarasz się o nie sam”. Nie dajmy złapać się powszechnie propagowanym przekonaniom, że sukces finansowy, partner, podróże i inne spełnione pragnienia przyniosą szczęście i spokój ducha. Milton pisał, że „sam tylko umysł samą swoją siłą może uczynić niebo z piekła i piekło z nieba”. Historia posiada wiele przykładów ludzi, którzy- pomimo znalezienia się w trudnych okolicznościach - potrafili przekuwać pozornie złe doświadczenia w dary. To bardzo możliwe, że Milton pisał lepsze wiersze, ponieważ był niewidomy, a Beethoven tworzył ponadczasową muzykę, ponieważ był głuchy. Tylko od nas zależy, jak wykorzystamy sytuację, w której się znaleźliśmy. To cudowne- świat jest taki piękny, a szczęście jest w nas!